بایگانی برچسب‌ها ‌

تهران که کوفه نیست، علی را صدا کنید! / محمدصادق شهبازی

جمعه 19 فوریه 2010

محمدصادق شهبازی، دوست گرامی‌یی است. از علم و تئوری بار گرانی بر دوش دارد و از آن بیشتر دغدغه‌های ارزشی و انقلابی و اسلامی اوست. نام او بیشتر با سیاست عجین بوده است. شاید ندانید از شعرهایی که او می‌گوید. این شعر را برای این روزها سروده است که فتنه‌گران جولان می‌دهند در جامعه.

دادند جام زهر، به روح خدا و شد
تکرار فتنه ها و پس بدرها احد

تک تک عقب کشید سران قبیله را
تنها علی که خواند یلَان قبیله را:

«باید که تاخت سوی عدو، نیست چاره ای
آمد زمان ِجنگ و نبرد دوباره ای

اسلام ناب منتظر یاری شماست
این نصرت خداست که اندر پی شماست

باید دفاع کرد، نباید که ماند خواب
دعوا چو نیست جز سر تاویل انقلاب

خطّ امام نقشه ی راه است تا ابد
دشمن ز پیرویش زمین گیر می شود

بر پا علم کنید! که باید قیام کرد
باید که پیروی ز مسیر امام کرد

چشمان عالمی همه بر گام های ماست
صلح حسن، نه! کرب و بلا انتهای ماست

سازش درون راه خمینی فضیحت است
تنها سلاح، صبر و قیام و بصیرت است

با غیظ و خشم، ضد خمینی و انقلاب
تجهیز کرده اند، در این ره، سکون میاب!

مهدی بیین که بیرق، از کف نداده ایم
تا آخرین نفس همگی ایستاده ایم»

در نغمه اش، صلای جماران نهفته بود
غیرت به سان رستم دستان نهفته بود

با نعره اش سپاه عدو را شکسته بود
در عرصه ی جهاد، دمی او نخفته بود

رهبر میان معرکه و خفته لشگری!
در پشت کاخ سبز، فقط ماند، حیدری

یاران خفته، ساقی صد شوکران شدند
سردارهای خسته، سر نهروان شدند

یک گام مانده بود و ندیدیم سر به دار
ننگ رفاه و جبهه ی حق، نیست سازگار

ساکت شدند، لحظه خدمت به انقلاب
«در خرقه شان به غیر منم تحفه ای میاب»(۱)

این آخور تن است، زمین گیر می کند
مال حرام، بالاخره گیر می کند

جاه و رفاه، مرد ، سرازیر می کند
در نصرت ولیّ خدا دیر می کند

وقتی خواص رنگ عوامی گرفته اند
تهدید و کیسه ی زر ِ شامی گرفته اند

فتنه غبار زد، همه ی آشیانه را
دشمن سوار شد شتران سه ساله را

فریاد زد ولی پی عمار انقلاب
آمد ندای مردم آماده با شتاب:

«حتی اگر خواص نفهمند فتنه را
ماییم بهر راه خمینی، گره گشا

تهران که کوفه نیست علی را صدا کنید!
یاری برای رهبر درد آشنا کنید!

مستضعفان تحمّل طغیان نمی کنند
فکر دو صد، امیر پشیمان نمی کنند

اصحاب فتنه! اشعثِ قیس عمروعاص ها
آه ای شریح! مانده عذاب و تقاص ها

تا از محرم و صفر اسلام زنده است
این نسل، مثل خسته امیران، نخفته است

صدها هزار رویش نو تا شکفته است
دنیا صدای نعره ی ما را شنفته است

«سید علیّ خامنه ای یاور توایم
خیبر شکن شویم که ما حیدر توایم»

«اسلام ناب بیمه شد از شور ناب ما»
شد بیمه از حضور شما انقلاب ما

پی شد جمل، معاویه ها لیک، مانده اند
صدها امیر بسته به دنیا نشسته اند

بیدار باش! جنگ به پایان نیامدست
پایان عمر دشمن قرآن نیامدست

هرگز طمع به کسب غنائم نگیردت
ورنه غرور فتح به مستی کشاندت

بیدار باش تنگه بگیریم در احد
دشمن کمین نشسته، بگرداند آن چه شد

بیدار! عمروعاص به پاتک نشسته است
زخمی تر است، چون که ابهّت شکسته است

تا قلّه غیر چند قدم، ره نمانده است
در بین راه، فتنه ی دیگر نهفته است

میزان رهروی ز ولایت، صلاح ماست
صبر و قیام و نور بصیرت، سلاح ماست

با خون وضو کنیم و بنوشیم از طهور
از انقلاب، راه بگیریم تا ظهور

صادق بیا و دعبل این قوم خسته باش
اندر پی وصال رفیقان رفته باش

راه علی و پیر جماران همین ره است
تنها مسیر شهر شهیدان همین ره است

(۱) تضمینی از شعر امام خمینی: این جاهلان که دعوی ارشاد می کنند/ در خرقه شان به غیر منم تحفه ای میاب


می‌بینید که پیمان‌های خدا شکسته شده و نگران نمی‌شوید!

شنبه 19 دسامبر 2009

imam husein

بخشی از خطبه امام حسین علیه‌السلام در منا، در جمع خواص جامعه اسلامی

شما ای گروه نیرومند! دسته‌ای هستید که به دانش و نیکی و خیرخواهی معروفید، و به وسیله‌ی خدا در دل مردم مهابتی دارید که شرافتمند از حساب می‌برد و ناتوان شما را گرامی می‌دارد و آنان که هم درجه شمایند و بر آنها حق نعمتی ندارید، شما را بر خود پیش می‌دارند، شما واسطه‌ی حوایجی هستید که از خواستارانشان دریغ می‌دارند و به هیبت پادشاهان و ارجمندی بزرگان در میان راه، گام برمی‌دارید. آیا همه اینها از آن رو نیست که به شما امیدوارند که به حقّ خدا قیام کنید؟ اگر چه از بیشتر حقوق خداوندی کوتاهی کرده‌اید از این رو حق امامان را سبک شمرده، حقوق ضعیفان را تباه ساخته‌اید و به پندار خود حقّ خود را گرفته‌اید. شما در این راه نه مالی خرج کردید و نه جانی را برای خدا که آن را آفریده به مخاطره انداختید و نه برای رضای خدا با عشیره‌ای درافتادید، آیا شما به درگاه خدا بهشت و همنشینی پیامبران و امان از عذاب او را آرزو دارید؟

ای آرزومندان به درگاه خدا! من می‌ترسم کیفری از کیفرهای او بر شما فرود آید، زیرا شما از کرامت خدا به منزلتی دست یافته‌اید که بدان بر دیگری برتری دارید و کسی را که به وسیله‌ی خدا (بر شما) شناسانده می‌شود گرامی نمی‌دارید با اینکه خود به خاطر خدا در میان مردم احترام دارید، شما می‌بینید که پیمان‌های خدا شکسته شده و نگران نمی‌شوید با اینکه برای یک نقض پیمان پدران خود به هراس می‌افتید. می‌بینید که پیمان رسول خدا(ص) خوار و ناچیز شده و کورها و لال‌ها و از کار افتاده‌ها در شهرها رها شده‌اند و رحم نمی‌کنید، و در خور مسئولیت خود کار نمی‌کنید و به کسانی که در آن راه تلاش می‌کنند وقعی نمی‌نهید و خود به چاپلوسی و سازش با ظالمان آسوده‌اید. همه اینها همان جلوگیری و بازداشتن دسته‌جمعی است که خداوند را بدان فرمان داده و شما از آن غافلید. مصیبت بر شما از همه‌ی مردم بزرگ‌تر است، زیرا در حفظ منزلت علما مغلوب شدید، کاش (در حفظ آن) تلاش می‌کردید.

این برای آن است که زمام امور و گذرگاه احکام (یعنی پست‌های کلیدی) به دست عالمان به خداست که بر حلال و حرام خدا امین‌اند و از شما این منزلت را ربودند و آن از شما ربوده نشد مگر به واسطه‌ی تفرّق شما از حقّ و اختلاف شما در سنت پیامبر(ص) با اینکه دلیل روشن بر آن داشتید. و اگر بر آزارها شکیبا بودید و در راه خدا هزینه‌ها (و تعهدها) را تحمل می‌کردید، زمام امور خدا بر شما در می‌آمد و از جانب شما به جریان می‌افتاد و به شما برمی‌گشت، ولی شما ظالمان را در جای خود نشاندید و امور خدا را به آنان سپردید تا به شبهه کار کنند و در شهوت و دلخواه خود راه روند فرار شما از مرگ و خوش بودن شما به زندگی دنیا که از شما جدا خواهد شد [آنان را بر این منزلت چیره کرده] بدین‌سان ضعیفان را به دست آنان سپردید که برخی را برده و مقهور خود ساخته و برخی را ناتوان و مغلوب زندگی روزمره کردند، در امور مملکت به رأی خود تصرف می‌کنند و با هوسرانی خویش ننگ و خواری پدید می‌آورند به سبب پیروی از اشرار و گستاخی بر خدای جبار!

در هر شهری خطیبی سخنور بر منبر دارند که به سود آنان سخن می‌گوید، سرتاسر کشور اسلامی بی‌پناه مانده و دستشان در همه جای آن باز است و مردم بردگان آنهایند که هیچ دست برخورد کننده‌ای را از خود نرانند. آنها که برخی زورگو معاندند و برخی بر ناتوان سلطه‌گر و تندخویند، فرمانروایانی که نه خدا شناسند و نه معاد.

شگفتا! و چرا در شگفت نباشم که دیار اسلامی در اختیار فریبکاری نابکار و مالیات بگیری ستمگر و فرمانروای بی‌رحم بر مؤمنان است، پس خدا در آنچه ما کشمکش داریم حاکم است و در آنچه اختلاف داریم داوری می‌کند.

خدایا! تو می‌دانی که آنچه از ما سرزد، برای رقابت در فرمانروایی و نیز دسترسی به مال بی‌ارزش دنیا نبود، بلکه از آن روست که نشانه‌های آیین تو را بنمایانیم و سروسامان بخشی را در سرزمین‌هایت آشکار سازیم تا بندگان ستمدیده‌ی تو آسوده گردند و به فرایض و سنن و احکام تو عمل کنند. و شما (ای مردم!) اگر ما را (در این راه مقدس) یاری نرسانید و در خدمت ما نباشید، ستمگران (بیش از پیش) بر شما نیرو گیرند و در خاموش کردن نور پیامبر شما بکوشند. خدا ما را بس است و بر او توکل داریم و به سوی او بازمی‌گردیم و سرانجام به سوی اوست.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
برای صدها بار خواندن و درس گرفتن متن کامل را با ترجمه استاد رحیم‌پور ازغدی بخوانید